Murat Yılmazyıldırım ve Murat Çelik'ten müteşekkil Düş Sokağı Sakinlerinin dağılmasının ardından MYY'nin yayınladığı albümlerden. Aslında tarzları çok hoşuma gitmese de bazı şarkıları benim için de efsaneleşmişdir. Doğu ve Anadolu mistisizmini progresive rockla harmanlayıp kendine özgü vokal stiliyle birleştiren MYY nin bu albümde 14 adet parça bulunmakta, şarkıların yarısı daha ağır, ilginizi çekemiyor. Bu sebeple albümün ortalamasını düşürüyor.
Lirikler takip edenlerin açısından tatmin edici olabilir. Ama sözlerde "ne kadar mistik lafını söylersem o kadar mistik, gizemli olduğum anlaşılır" mantığı rahatsız edici. Belki doğru değildir. Lakin hissettirdiği bu. İlgi çeken parçalar Düş Baladları keman ve piyanosu , ilginç düzenlemesi (kahkaha ve zırlama, diyeyim) ile ; Hindistanname etnik düzenlemesi ve enerjisiyle (tabi bazen sözlerde geçen "yılan dansı vıjj" gibi enteresanlıklarıyla ) ; daha pop , klarnet, akustik gitar, keman ile süslü İstanbul Akşamlarım, şirin ve tedirgin edici piyano etrafında salınan bir vokalle en iyi tarif edebileceğim Kenderuntanbul, egzotik nakaratyla Murdem Yaş Lahoya, buram buram Anadolu mistisizmi kokan neyle örülü Ben Benden Geçtim, kısa bir manifest niteliğinde (hem sözler hem söyleyiş tarzı) Kayboluş. Bence albümün en kötü şarkısı ise Çiçeklerin Şarkısı.
(7,5)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder