Zamanında metale yeni bir soluk getiren grup gibi iddialı tanımlamalara mazhar görülmüş bu albüm. Metal esintili evet, ama çok da zorlamayalım. Albümün marka değeri Epic adlı parça. Pek çok derlemede bulabileceğiniz şarkı isminin işaret ettiği üzere destansı ve coşkulu aynı zamanda duygusal. Ben çocukken böyle epik şarkıların hayranıydım, toplasanız beş bilemedin 10 tane vardır hepi topu. Hayata aşırı ciddi bakan biri de olarak böyle idealist bir beklenti, özgün müzik, protest şarkılarda olduğu gibi, içine girmişliğim de vakidir. Zira albüm genelinde şarkılar özellikle baslarda RHCP'yi hatırlatır funk katkısıyla daha gayri ciddi sözlere sahip. Her sakallıyı hoca sanmamak lazım. Rap tarzı söylemler de baskın şarkılarda. Mikrofonun başına da ilk kez Mike Patton geçiyor, ikonik bir ses ve teknik elbette katkısını ekliyor. İlginçtir grup kendilerin için post-punk yapıyoruz demiş. Keyboard'da hakikaten duyabiliyoruz bunu da. Bu sıfatı abartmamak gerek. E, o değil, bu değil. Nedir bu? Faith No More'dur efendim.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder