Zerrin Özer'in bu çıkış albümü dönemin pop imzasını hayli iddalı bir düzenlemeyle taşımakta. Kendine özgü sesin tınısını gençliğinde de duymak mümkün. İşin aslı Zerrin Özer o güçlü sesine rağmen hakettiği değeri görmemiş, daha doğrusu hayatı gibi inişli çıkışlı bir müzik hayatı sonucunda şu an sessizliklerde kaybolmuş bir isim. Özellikle ilk albümlerini beğenenler, 80'lerin arabesk furyasından etkilenmesinden haz etmeyerekten, sanatçının kendi ses rengine gitmeyen parçalarla ya da yanlış seçimlerle kariyerini zedelediğinden dem vururlar. O kadar bilemem ama bana sorarsanız bu durum ilk albümde de çok farklı değil. Funky, sinematik ve eğlenceli ama 70'lerde kalakalmış aranjman ve düzenlemeler de sesine ,bence , çok gitmemiş. Sesini çıplak dinlesem daha iyiydi diye düşünmeden edemiyorum bazı anlar. Yalnız yanlış anlaşılmak istemem, duyduğum en ince ve ayrıntılı yani müzik ruhuna hitap eden çeşitlilikte beste düzenlemeleri bu. Diğer yandan Samanyolu, Gönül gibi çalınmaktan hali kalmamış şarkıların da artık bana hitap ettiğini söyleyemeyeceğim. Her ne kadar çok fazla ve o zamanın popüler isimleriyle çalışsa bile albüme adını veren parça gibi yine bence kötü örnekler de içeriyor albüm. Bununla birlikte Kung fu filmlerinden çıkmış Son Bir Defa ya da Yaman Olurum gibi sürprizler de bulunmakta. 2000'lerin başında bayağı döndürdüğüm derlemesine takıldım belki Zerrin Özer'in veya hiç sevmediğim arabesk öyle böyle bana da sinmiş durumda.
5,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder