Bir süredir ağzıma daha doğrusu kulağıma layık, beni benden alan bir kayda rastlamamışken şimdi de tam tersine arka arkaya sıralandılar. Bu sefer de elimden çıkartmaya kıyamıyorum albümleri. Ama sanırım aralarında en çabuk kendini eskiten bu kayıt oldu ki girişini öne alıverdim. Bu kaydın Eraser ile kıyaslandığı doğrudur. Ben de kararsız kaldım. Onunki kadar atak anlar içermiyor. Minimal ve sade bir sound, minimal ve sade melodiler. Diğer albümlerdeki gliç gülüç itici sesler de yok. Dolayısıyla dinlemesi hoş ama yine de etkileyici. Bir yerde okumuştum, ona da katılıyorum: Daha önce kullandığı fikirlerin benzerini burada da uyguluyor ama çok daha rafine, minimal ve yalın, daha doğrusu kaliteli bir şekilde. Hele bir kaç şarkı var ki gönül telini tıngırdatmakta. Rock is dead değil müzik can çekişiyorken günümüzde bir umut ışığı olarak doğuveriyor Anima. Kısa filmi de ilginçti netflikse endam eyleyen.
8,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder