Post rock'ın bugüne kadar yerleşmiş rotasını takip eden yani yavaş ve dingin bir açılıştan kreşendoya bağlama güzergahı, albüm ayrıca basit ve yalın besteciliği ile dikkat çekiyor. Daha doğrusu müzikalite olarak gayet hafif kalarak türe hemen hemen hiç bir şey katmıyor. Yalnız arkadaşların güçlü olduğu bir taraf var. Neredeyse funeral doom havasındaki ağır ritmin de desteklediği ki kreşendoda temponun artacağını düşünüyorsanız yanılıyorsunuz, o depresif atmosferi yaratmadaki becerileri. Ooo yaz geldi, plajda kumlar üzerinde şu albümü dinleyeyim derseniz sesinizin dahi yankılanmadığı dipsiz bir kuyuya düşüyor bulabilirsiniz kendinizi. Yüreğinizin tam şurasında bir şeyler eksiltiyor. Lise 3'ten beri kronik depresif takılan ve negatif enerjiden beslenen benim için çok güzel hareketler bunlar.
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder