Yine sorun sende değil bende durumuyla karşı karşıyayım. Gothenburgen soundunda melodik death hastasıydım yıllar önce. Hız, vokal, sertlik, melodik rifler aklımı başımdan alıyordu. Şu an yaşlandım, hayatın doğal sonucu olarak gürültüyü kafam kaldırmıyor demiyorum, zorlanıyorum eyvallah ama henüz kopmadım. Bu albümü ki grubun beşincisi oluyor, dinlediğimde ki grubun ilk işleri yıllık bazda en iyiler listemin başını çeker, o duvarın arkasını gayet net görebiliyorum. Rifleri, melodileri seçebiliyorum, ah orada piyano dokunuşu, hmm burada şöyle bir müdahale çözümlemek o kadar güç değil yani. Ama yıllar, türün bana ifade ettiği şeyler arasına derin bir boşluk sokmuş durumda. Başkalarının dediği gibi, geçen senenin en iyi melodeath albümlerinden birisi, iyi de hakkatten de dinledik bunları daha önceden yafu. Şahane bir prodüksiyon, performansa denecek bir şey yok. Fakat yaratıcılık anlamında sakınılan her dakikanın bendeki temsili de çekimserlik olacak.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder