Bir Balkan panayırına çağrıyla başlayan albüm canlı helecanlı bir tempo eşliğinde ara ara hüzünlü ki bu yüzden Anonim albümdeki en bi süper parça, tınıların sızdığı ama genelinde olumlu bir ruh halini yansıtan şarkılarla dolu. İş bu yüzden misal bir iş çıkışı daha ipeksi dokunuşları diliyorken kulağımızda, yer yer tabir-i caizse curcuna seviyesine varan ki biraz da prodüksiyona borçlu bunu, sound albümün her daim dinlenebilirliğini yaralıyor. En bi kısası lafın, bazen kafa kaldırmıyor. Full Balkan orkestrasıyla progresif ve otantik ezgiler progresif ya da saykedelik rock tanımına dahil ediliyor. Ben rock diyemem açıkçası. Alternatif folk, prog folk gibi bir şey varsa daha bir denk geliyor sanırım. Güzel klibi sayesinde kulağımızın aşina olduğu Nayu da öne çıkan diğer bir parça. Ve evet sözler uydurma, ecnebilerin deyişiyle cibırış. Lakin müzikle bu kadar uyumlu sözcükleri keşfetmek de güzel bir çaba doğrusu. Dinlemesi de hakeza öyle. 2011'de ikinci albümlerini de çıkararak kendi/alternatif müziklerinde ısrarcı olmaları desteği hakediyor.
7,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder