Ülkemizde de oldukça tutulmuş olan bu post-rock çalışması tek albüme sahip, e o da bu yafu, Yndi Halda isimli gruba ait. Sound olarak GY!BE ile Mono/Explosion in the Sky (nedense bu grubun aklı ismime hiç gelmiyor, yerine evertyhing but the girl diyesim geliyor)'u fevkalade bir biçimde birleştiriyor elemanlar. GY!BE gibi geleneksel olmayan, samplelar gibi, yöntemlere başvurmuyorlar. Daha çok o tüyler kıpraştırıcı atmosferi kemanla saglıyorlar. Keman o aşırıya kaçmayan , uyumlu tonu sayesinde post rock da sıkça rastladıgımız bateri ve gitar arasındaki boşlugu başarıyla dolduruyor. Dinamizm ve kinetik yapıya sahip olan parçaların akılda kalabilme kapasiteleri de kuvvetli. Ama'larımı sıralamam için en uygun yer burası. Şarkıların süresi çok uzun. Hani albümde 1 şarkı 15 dakika sürer, eyvallah. Biri 12 dakika, diger üçü 15'den de fazla. Yormuyor, lakin şarkıları çabuk tüketiyor. Ayrıca son şarkıdaki geyikliklere de katlanmanın mümkünatı yok. Sıkı post-rockçı imajı çiz, böyle entel duygulu hassas, bilmiyorum aklıma böyle bir resim geliyor bu türle ilgili, son şarkıda saçmasalak kahkalarla dolu aranızdaki geyik konuşmaları da kaydet. Hiç anlamak için çaba göstermeden dinlemeyi her seferinde orada bıraktım. Ecnebiler bu konuşmaya istinaden grubu ırkçılıkla suçluyorlar ki, üzerine tüyü bilmemneyi yani.
öne çıkanlar:2+4
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder