Gitarın çok daha keskin hissedildiği albüm thrasha yakın rifleriyle favori MF albümlerimden biri oldu. Hatırlatmak gerekir ki MF kitlesinin en az beğendiği albümden bahsediyorum.
Başlangıçtan itibaren headbang yaptırmaya meyilli parçaların biriktirdiği enerji 3. parça melodik Since Forever barajının ardından, bırakın bu albümü MF'nin son dönemde yaptığı en iyi parça The Lady Who Cries ile açığa çıkıyor. 6. parça Mandrake ise ritim gitar ve bateri arasındaki uyum ile dikkat çekiyor. Kompleks, şizofrenik ve neredeyse 14 dakikalık Dead Again'den hemen önce basit bir düzenlemeyle aptalca ve muhteşem gaz bir nakarata sahip Sucking Your Blood akıllıca konumlandırılmış. Albümün forvet üçlüsüne de nihayet Fear katılıp kadroyu tamamlıyoruz.
Benim için bir albümden zevk alabilmemin önceliği vokale ve gitara dayanır. Daha önce söylediğim gibi Kral Elmas'ın enteresan ama asla kolay dinlenebilir özelliği içermeyen vokal tekniği ile gevşekçe performe edilen parçalar grubun olumsuz yanlarını oluşturuyordu. Hiç olmazsa bu albümde açığın gitar performansları ve tonu ile biraz da olsa kapatıldığını söylemem mümkün.
7,50/10
bazen 7,75
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder