Sevdiğim ama bir süredir takip etmediğim grupların albümlerini dinlemeye In Flames’in 2008 model albümüyle başlıyoruz. Grubun metalcore mevzusu hakkında en ufak bir fikir yürütecek kadar dahi son dönem işlerini takip etmediğim için A Sense of Purpose’u öncekilerle karşılaştıramayacağım.
Albümü dinlemeye başladığımda ilk farkına vardığım tiz vokaller oldu. Hatta vokalistin bile değiştiğini zannettim. Bolca clean vokal tarzından bahsetmiyorum bile. Albümü dinleyip bitirince ise melodik yanın abartı derecesinde fazla olduğunu ve bunun parçaların birbirinden ayırt edilebilirliğini zorlaştırdığını görüyorsunuz. Hatta açık konuşalım albümün yarısı doldurma parçalar.
Bu sene dinlediğim en iyi şarkılardan biri The Chosen Pesimist de burada yer alıyor. Standart metalcinin nefret edeceği, IF’in de bugüne kadar yaptıklarına pek benzemeyen bu parça 8 dakika süresince ismi gibi pesimist hisler yaratırken müzikal olarak moderen bir soundda aynı rifin tekrarına dayanıyor. Über-melodik nakaratlara sahip Alias ve I’m The Highway ile Condemned (diğrlerine göre daha sert olması itibariyle) diğer hoşlandıklarım. Diğer yandan albümün Japonişi versiyonu +3 parça içermekte.
Metalcore akımından bence bu albümde müzikal açıdan fazla etkilenmemiş gibi gözüküyor. Daha çok sözlerdeki “yolumu kaybettim sarmala beni ehü hüü bıy bıy” gibi basitliklerle kendini belli ediyor. Kastettiğim gibi death metalin çok fazla sulandırılmış hali var karşımızda. Buna rağmen In Flames’den bahsediyoruz burada.
Albümü dinlemeye başladığımda ilk farkına vardığım tiz vokaller oldu. Hatta vokalistin bile değiştiğini zannettim. Bolca clean vokal tarzından bahsetmiyorum bile. Albümü dinleyip bitirince ise melodik yanın abartı derecesinde fazla olduğunu ve bunun parçaların birbirinden ayırt edilebilirliğini zorlaştırdığını görüyorsunuz. Hatta açık konuşalım albümün yarısı doldurma parçalar.
Bu sene dinlediğim en iyi şarkılardan biri The Chosen Pesimist de burada yer alıyor. Standart metalcinin nefret edeceği, IF’in de bugüne kadar yaptıklarına pek benzemeyen bu parça 8 dakika süresince ismi gibi pesimist hisler yaratırken müzikal olarak moderen bir soundda aynı rifin tekrarına dayanıyor. Über-melodik nakaratlara sahip Alias ve I’m The Highway ile Condemned (diğrlerine göre daha sert olması itibariyle) diğer hoşlandıklarım. Diğer yandan albümün Japonişi versiyonu +3 parça içermekte.
Metalcore akımından bence bu albümde müzikal açıdan fazla etkilenmemiş gibi gözüküyor. Daha çok sözlerdeki “yolumu kaybettim sarmala beni ehü hüü bıy bıy” gibi basitliklerle kendini belli ediyor. Kastettiğim gibi death metalin çok fazla sulandırılmış hali var karşımızda. Buna rağmen In Flames’den bahsediyoruz burada.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder