Brütal yanlarını kaybetmeden melodik death icra eden, bazı parçalarda Amon Amarth'ı hatırlatan gitar tonu ya da yine bazı parçalardaki thrash etkilenimli riffleri kullanan ama arkadaki perdede hep doomvari etkiyi taşıyan Hypocrisy'nin bu albümü atmosferik geleneğini albümün sonunda yer alan Pink Floydumsu baladları ile devam ettiriyor. Kısacası melodik ve brütal death , thrash etkilenimli melodik death ve clean vokalli son kısım olmak üzere üç kısımdan oluşuyor parçalar. Kötü parça olmamakla birlikte hızlı tempolu parçalar melodi açısından birbirine karışıyor. Vokallerdeki ağırlıklı shriek tarz da can sıkabiliyor.
Bunların dışında belki de artık yaş icabı ekstrem müzikteki farklılıkların farkındalığına varamamak gibi bir dertle muzdarip olmamdan gerek yeterince albümden zevk aldığımı söyleyemeyeceğim. Keşke başka bir zamanda tanışsaydık...
Öne çıkanlar:Carved Up, Paradox, Killing Art, Point Of No Return, When The Candle Fades, Buried..
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder