Oh içim açıldı. Thrash metal'in büyük hayranı olmamama rağmen Metallica ile Slayer arası hız tutkunu bu taştan albümü sevmemek mümkün değil. Tek zayıf noktası da yine kendisi. Durulduğu bir an yok, bir intro, bi geçiş parçası, bir enstrümantal bi şiler, yok oğlu yok. Pata küte başlıyor, çata küte bitiyor. Detayları profesyonel yazılarda araştırıp okuyabilirsiniz. Benim nacizane dikkatimi çeken ilginçliklerden biri Raging Waters'da Running Wild hissiyatı, vokalin çığlıktan yaş gurultuya geniş açılı performansı, gitar rifflerin gruuviliği, melodiklikler felan ve de filan. Her şeyin bir yeri ve zamanı vardır. Gençken dinleyin, keyfinize bakın.
8,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder