Sanatçı eşini kaybetmenin getirdiği travmayı müziğiyle atlatmaya devam ediyor. Önceki albümdeki müziğin önüne geçen mahrem direkt duygusallıktan ya da ağıtsal ifade, yavaş yavaş sıyrılıp kabullenmenin de etkisiyle belki, enstrüman ve beste yapısına da bir nebze ağırlık vermiş görünüyor. Sözlerin samimiyetine karşıt hayata adapte olmaya başlamanın etkisiyle huzurlu demeyelim de dinlendirici bir dinleti ile kendimizi başbaşa buluyoruz. Yalnız kaydın sonlarında odaklanma sorunu başlıyor. Besteler de biraz eksen kayması yaşıyor gibi. Olumsuz söylenebilecek tek şey bu.
8,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder