Grubun space rock'tan minimal teknoya evrilmesi, paylaştığı elektronik altyapıya rağmen yine de ilginç. Minimini olmasa da bu minimallik hayalgücünü geliştirmeye imkan veren bir nefes arası sağlamakta. Kaydın son şarkılarında kalp atışı da hızlanıyor. Ama hayalimiz post-endüstriyel efektlerin yoksunluğu sayesinde marjinal bir dereceye varmıyor, vardığımız nokta ile idare edeceğiz ki hiç bir şey değil. Ufak ufak dokunuşların tekrarlayan ritimleri sıkıcılıktan kurtardığına şahit oluyoruz.Yine de hatırlatmak gerekli, bu tür bir musiki tam da benlik değil. en azından çok daha fazla yaratıcı dokunuşlar beklerim. Nihayetinde mensubu olduğu tür içinde gayet sıkı , eli yüzü düzgün bir çalışma olduğu aşikar. Ok, ne zaman space rock dönemine döneceksiniz arkadaşlar?
6,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder