Bir baştan, bir sondan.
bir tersten bir düzden.
Trombonu black metalin içine sokan bu enteresan grubun ilk albümünün ardından son albümünü dinleyerek grubun soundundaki gelişmeyi rahatça görebilmeme rağmen hala vokallere haz edemediğimi belirtmem lazım. Trombon biraz daha başrole geçmiş, bununla birlikte daha sofistike ve dinamik ve hatta epik bumbastik bir yapı hakim albüme.
Pekçok ufak tefek etkilenimi özgün soundlarına katkı olarak kullanan grup sadece trombon kullanmaları ile değil gitar soloları, arada bir tekdüzelikten çıkan baterileri ve Rotting Christ'ın orta dönem keyboard tarzı ile de dikkat çekiyor. Fakat kulağa hoş gelen herşey hoş bir tada sahip demek değil.
Bu gruba tam anlamıyla ısınmamı engelleyen ve söze gelmeyen birşeyler varsa da ilk albümlerine göre bence daha iyi bir yerdeler.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder