Müzikte vokal ve melodi benim için en önde gelen unsurlar. Solo, basın farkındalığı ya da atraksiyonlara eğimli bateri işin kaymağı birazda. Isis'e bakınca ise, özellikle bu albümde, bestelerin dağınıklığı, odaklanma sorunu yaşadığı, post-rock'a kaydığı gibi eleştirilere hakvermemek mümkün değil. Lakin grubu In the Absence of Truth ile tanıyan biri olarak yani? demek istiyorum. Yani ne olmuş? Ne de güzel olmuş. Melodi şu bu tüm beğenilerimi o güzelim post-hardkor vokal (clean vokal kısımları için aynı şeyi söyleyemeyeceğim) ve gitar/bateri tonu ve biraz da post-metal (post-rock'ın sert versiyonu manasında) ataklara feda edebilirim. Manik enerjik tavrı elastik bir set tarafından sınırlanmışcasına bir sounda sahip olan bu albümü In the Absence of Truth'dan bile fazla sevdiğimin farkına vardım. Ya da kendi kendimizde zaman denen en büyük dış faktörün değişken bir nesnesiyiz.
8,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder