Hespèrion XXI / Jordi Savall - Orient-Occident 1200-1700 (2006)

Bu proje 2000 yılından beri ortaçağ ve rönesans müziklerini coğrafi sınırlardan kopuk bir şekilde ele alıyor. Doğu-Batı manasındaki bu albüm de İran ile Avrupa arasındaki coğrafyanın klasik musiki eserlerine ses vermekte. Dingin ama kimi anlarda yürek de kabartmayı bilen sözsüz eserler ustalıkla ele alınmış. Kafa dinginliği için ilaç niyetine.

8,0-/10

Edguy - Savage Poetry (1995/2000)

Grubun kendi imkanlarıyla çıkarttıkları ve sonradan 2000 yılında yeniden kaydettikleri albüm tam anlamıyla Alman power metal'inin sesini taşımakta. Helloween, Gamma Ray, Iced Earth, Blind Guardian, Kamelot ve Running Wild ki grubun tavrını benzetmedim değil bu isme, gibi grupları yalayıp yuttuktan sonra dinliyorsanız bu kaydı yavan bulabilirsiniz. Yeni adım attıysanız power metal dünyasına bazı bazı parıldayan şarkılar bulacağınız kesin. Avantasia projesiyle ses getiren işlere imza atan Tobias Sammet'in vokalini ise her zaman tartışmalı bulmuşumdur. Bu bilinçle lütfen yaklaşalım kayda.

6,50+/10

Brutal Truth - Need to Control (1994)

Sevdiğim ilk albümün hesapsız kitapsız, primitif, kendiliğindenci tavrından uzaklaştığı amma ve de lakin sert tutumundan vazgeçmediği bir albüm olmuş bu. Sound olarak da daha profesyonel ve cilalı bir iş karşımızda. Ayrıca keskin jilet gibi bir tonlama hakim. Çok çok olumlu eleştirileri bulunan albüm ise benim için ilkinin kıvamında değil. Tabi ben death/grind türünden pek de bir şey anlamam.

7,50+/10

The Ringo Jets - Open Sesame (2018)

İş güç hayat derken zaman kuş olup uçuyor. Nedense grubun ikinci uzunçaları yeterli ilgiyi görmedi gibime geliyor, ya da ben her şeyden çok uzaklaştım. Bu kaydın da halbuki öyle zayıf bir tarafı yok. Melodik açıdan zengin, eğlenceli, roll kısmı belirgin, hani biraz da hinlik barındırıyor, altyapıda işitsel olarak doygun. Sadece benim beğenilerime göre biraz popidik geldi kulağıma ilkine göre. Buna bağlı olarak da bu tarz yapıtlarda olduğu gibi bestelerin kalıcılık problemine sahip olması, hem akılda hem zamana karşı. Bu kadar işte.

7,75/10

The Meads of Asphodel - The Excommunication of Christ (2001)

Epik, primitif ve Yahudi folklorü başta olmak üzere Ortadoğu tınıları ve eğlenceli suni yerel enstrüman taklitleri. İşte black metal böylesi daha keyifli. Parodi grubu olup olmadığı tartışıladursun, siz bunlara takılmayın. Sadece dinledikçe bir tık kulağa fazla kaba ve tekrarcı geldiğini söylemeliyim. O kadar. Aklım diğer işlerinde kaldı.

8,0-/10

Ustad Saami - God Is Not a Terrorist (2019)

Pakistan'dan sufi müziği, yani amcamız ki duyduğu kadarıyla hepi topu tek bu albümü kaydedebilmiş, ilahi söylüyor. Ama Arap melodileri eşliğinde değil. Hint müziğini baz alarak meditatif ve yavaş yavaş coşan coşturan bir yönerge takip ediyor. Etkileyici. Son parça o kadar uzun olmayaydı albüm çok daha iyi olabilirdi. Üstelik üstadın sesi de müzikle inanılmaz bir uyum içinde dinleyeni hipnotize ediyor. Dinlerken kendinizi bambaşka bir dünya içinde hissetmemek mümkün değil. Şans verin amcamıza, sevin.

8,0/10

The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble - From the Stairwell (2011)

Mensubu çok da bulunmayan amma pek bi etkileyici dark jazz türünün temsilcilerinden grubun, ismi pek uzun tekrar yazamayacağım, bu son albümü 2011 yılında dinleyicisiyle buluşmuş. Zira grup dağılmış, albümün genel havası gibi darma dağın. Dolayısıyla atmosferik yanı güçlü kayıt dinleyicinin dikkatini tüm süresi boyunca yakalıyor dersek yalan söylemiş oluruz. Ambiyans, post rock, trip hop gibi farklı esintiler oynak bir zemin meydana getiriyor. Tek başlarına gayet güçlü duran parçalar bir araya geldiğinde geçiş zorluğu yaratmakta. Bu da zaten tür için netametli bir konu olan konsanstrasyonda daha fazla gedik açıyor. Bir de tabi ki ruhen de böyle bir tarza hazır olmak lazım. Daha önce belirttiğim gibi bu aralar düz, gümbür gümbür, vurucu kırıcı şeyler istemekte canım. Efor, yani bari müzik dinlerken efor harcayamayacağım, hayat zaten yeterince zor.

6,75+/10

FKA twigs - LP1 (2014)

Bu sene çıkan yeni albümüyle çok çok pek çok olumlu tepkiler toplayan sanatçının ilk çalışması kimi zaman Björk'ün işlerini kimi zaman İngiltere çıkışlı modern elektronikayı andıran altyapısıyla dikkat çekiyor. Ama, iyi bir şey söyledikten sonra ama eklemeden duramıyorum, çok seviyorum, kabullenin ve devam edin. Ama hoş sesi de dinleyene güzelce eşlik ediyor. Hah, yine güzel bi şey söyledim. Ama , bu sefer büyük bir AMA besteler düz, sığ, melodik açıdan o kadar da etkileyici değil. Tam yeni neslin seveceği gibi, yüzeysel. Vokalle de bir tık fazla oynanmış. Tempo açısından sakat. Dinleyen dinlediği sürece hoş bir vakit geçiriyor, arkası gelmiyor, iz bırakmıyor. Potansiyel var yalnız. Kim bilir, bu seneki albüm öyledir belki.

6,75/10

UFO - UFO 2: Flying (1971)

Dinledikçe sevgimin azaldığı ender çalışmalardan biri. Space rock olarak kendini pazarlayan, bu yönde iddasının altını çizen bir çalışma. Hard rock namına hoş rifflerle örülü olsa bile atmosfer yaratma namına jam session'a yaya yaya başvurdukları ölçüde kulağa dağınık geliyor. Tabi kendi düşüncem zira grubun sevilen bir yapıtı olduğunu görüyorum. Ayrıca artık dinlediğim versiyon nasıl yeniden mikslenmişse, o eski kayıtların plakvari huzurlu hışırtısı yerine keskin bir sounda sahip, yalınlığın arkasındaki sessizlik ise rahatsız ediyor. Gitar işçiciliği elbette önde. Dediğim gibi şarkılar biraz öze indirgense bluesy progresif namına daha bir şık hard rock albümü olurmuş. Kabul ediyorum bu aralar tempolu, düz, adrese teslim şeyler dinleyebiliyorum ancak.

6,75+/10

Brutal Truth - Perpetual Conversion (1993, EP)

5 parça, birisi 90'ların teknosuyla pek bir hemhal, birisi Black Sabbath coverı, bir de 10 dakika hışırtı kıtırtı pıtırtı endüstriyel bir şey. Neden böyle bir kaydı yayınlamışlar, anlayamadım.

5,5010