Müzikte sıradışı ecnebilerin deyişiyle obskür şeyler aramaya meraklıyım. Her ne kadar Brezilyalı değişik değişik popüler müzik türleri içinde değerlendirilse de, ya bu Brezilyalılar fazlasıyla uçmuş bir halk ya da bu türlere dahil edilse de oldukça avangart bir versiyonu yapılan iş, hatta ve hatta dinlediğimde ne alakası var kardeşim tepkime mazhar olan post-samba tanımına uzanacak bir çeşitleme bu, yapılan iş bir tür deneysel pop-rock yani math rock gibi bir şey. Birbiriyle uyumsuz ton ve ritimlerde iki gitarın gürültülü olmayan ama bıçak gibi keskin soundu sebebiyle gayet yapılan iş noise rock kulvarına girer yahu dedirtiyor. Ama distorşina boğulmayan tüm uyumsuzluğuna rağmen bayan vokalin de katkısıyla olabildiğince melodik besteleriyle bir o kadar da bu tanımdan uzak. Dinlemesi zor olmasına rağmen kalabalıktan uzak bir sadelik. Her parça da farklı bir tür yaratıcılık. Misal birinde doğu avrupa örneklerini hatırlatan sert ve melodik keman ezgileri, açılış parçasında sadece bir kaç saniye partiye katılan throatsinging örneklerini anımsatan bekvokal. Beyni matkaplayan gitar rifleri. Sıradanlıktan uzaklaşmak isteyen dinleyicinin baş tacı bir albüm kısacası. Demir leblebi tarzında ifa edilen iş olması ise her zaman el altında tutulan bir albüm olmasını engelliyor. Bu arada Portekiz lisanı garip bir dil, ne İspanyolca'ya ne Fransızca'ya benziyor ama her ikisi gibi. Bir de albümü sanatçının sitesinden yüklemek mümkün. Bu da iyi bir şey yani.
Damiao, Cirando do Aborto, A Velha da Capa Preta
7,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder