Yıl 1994, punk müzik popüler formatta geri dönüyor ve anaakım müzik alemini sallıyor. Offspring Smash ile en azından benim gönlümde taht kuruyor. Kaç bin milyon kez dinledim zamanında hatırlamıyorum. Sırasıyla NOFX ve hit parçaları olmakla beraber eh diyeceğim bir Green Day vakası var. Weezer ise bu listenin en sonuna eklenebiliyor maalesef. Ki zamanında bile Buddy Holly, Holiday süper o kadar yani. Çünkü kravatları süveterleri ile asi rockçı imajı yerine kravatları süveterleri ile sünepe öğrenci imajını çizmeye ve daha önemlisi devam ettirmeyi seçtiler. Tabi bu durum müziklerine yansıyor. Şarkılar punk'dan ziyade pop/alternatif rock ve hatta ilk dinlediğimde hissettiğim pozitiviteden kaynaklı surf rock alttürlerinden besleniyor. Bu coğrafyanın bir dinleyicisi olarak aramızdaki uçurum boyutuna varan kültürel farkları tahmin edebiliyorum. Demek ki tam amerikan piyasasının ihtiyaç duyduğu anda devreye girmişler ki albümleri, sadece bu debüüü albüm de değil, beğenilen el üstünde tutulan yapıtlar olmuş. Kısacası, ben bu albüme giremedim, benimseyemedim, anlayamadım.
Only In Dreams'ın son kısımlarındaki işçilik, Say It Aint So'daki RHCPcilik ve biraz da The World Has Turned And Left Me Here diğer fena değil kısımlar.
6,75-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder