Portishead arada albüm yapmayı unuttuğu için yan projelerine bakmak elzem hale geliyor. O muhteşem vokal Beth Gibbons, bu sefer grubuna değil Talk Talk'dan emekli basçı Paul Webb'e nam-ı diğer Rustin Man'a ödünç veriyor sesini . Sound basit tınlamasına rağmen özellikle Portishead'in senfonik kayıtlarına yaklaştığı anda bünyede coşmalar meydana geliyor. Hele ki vokalin caz ve blues'a kaydığı o iki şarkı var ki, Show ile Funny Time of Year, duygular dalga dalga kabarıyor gönül denen rıhtımda dövülmedik taş bırakmıyor. Show'daki vokal performansını ayrıca alıp okullarda ders felan öğretmeleri gerekiyor kannımca. İkili arasındaki uyum ve parçalar arasındaki değişik altyapılar da göz dolduruyor. Bu tarz sakin müzik sevenler Nick Drake referansları olduğundan bahsediyor albümde, doğrudur bilmiyorum. (Drake isimli şarkı biraz göze parmak gibi , şaşırtmaca da olabilir, kanmamak lazım) Albümün en bilindik şarkısı Mysteries'i Portishead şarkısı bile zannediyor olabilirsiniz. Biraz eskidiğini söyleyebilirim. Show ve Funny Time of Year'e ek olarak Tom Model'in de ismini zikredebilirim. Sonuçta enfes bir ses, Portishead özleyenlerin kaçırmaması gereken bir fırsat.
8,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder