Deathspell Omega olabilmek için sadece yakıp yıkmak değil karmaşadan çarpık bir güzelleme inşa etmesini de bilmek gerekiyor. Grubun bocaladığı yer bu nokta oluyor. Daha doğru bir deyişle tam da tercihleri bu şekilde. Çünkü kan çeker misali, kaotik hardcore geçmişi hükmünü vermiş bile. İster sludgy deyin ister mathcore ister powerviolence. Black metal yöneliminin altını oyan isimsiz ve yahut bol isimli köstebek bu. Bu alt türleri seviyorsanız bu kombinasyonu da, ki sentez oldukça başarılı, sevecekseniz. Ama aradığınız DsO ise kısa bir süreliğine;o da büyük oranda uyumsuz akor ve tonlamalar sayesinde, idare etmenin ötesine geçmeyecektir. Albümün en über şarkısı yarı uykuda yarı uyanık olduğum bir otobüs yolculuğunda beni trip'e sokan Tame the Shapes olsa gerek. Çirkince bir kafadan uzanan tren benzeri yarı soyut bir dil, film şeriti gibi ilerliyor. Oluşturduğu ufuk çizgisinin altı gökyüsü, üstünde yılan gibi bir şeyler yüzüyor. Enki Bilal'in grotesk kafalarıyla buluşuyor, Paskalya adasında modern insanların tapındığı devasa heykelin açılan ağzından bir karanlığa giriyorum, orada uzayla buluşup yıldızların parıltısını seçiyorum ve soğuk, beyaz bir soğukluk ve müziğin aniden kesilmesiyle yıldızların içe sönümlemesi.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder