Bu grup ile ilintili Fire! namındaki ekibin de kaydını dinleyince, açıkçası vokalin, kalabalık bir ekibin ve poliritmik ve polifonik seslerin olumlu yönde çok fazla fark yarattığını duyabiliyorum. Mariam'ın alttaki müziğin harmonisinden bağımsız seslendirmesi, grubun yapıtlarına çok yakışıyor. Tıpkı değişik üflemeli çalgılar gibi. Tanımlandıkları big band tarzı jazzın aslında dağılmaya başladığını, biraz bar atmosferinin biraz rock mantığının da işletildiğini söylemek mümkün. İlk dinleyişte kulağınıza hücum edecek kaotik seslerin de bir süre sonra altında yatan kalıbı sergilemekte oldukça cömertkar davrandığını göreceksiniz ki bu yüzden belki de yirmi kez dinlemişimdir ve bir o kadar da zevkle dinleyebilirim. İlk tanışma şerefine nail olduğum Exit! ve Enter adlı yapıtlarından sonra bir kaç adım geriye gitmiş olabilirler. Ama bu şevkli, istekli yaklaşımlarının hiç de azaldığı manasına gelmiyor. Öne çıkan can sıkıcı bir gerçek ise şarkıların başlangıcında yönlerini kaybetmişçesine harcadıkları vakit. Buraları biraz daha toparlamalılar bence. Özellikle müziklerine sızdıklarına tanık olduğum rock tınılarına karşı ne diyebilirim ki, pek bir bahtiyar pek bir memnunum.
8,0--/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder