Ne zamandır post-rock dinlemediğimi hatırlayınca hiç riske girmeden ilk albümüyle beni de etkilediklerinin arasına dahil eden grup 65days'in takipteki albümüne kulak vereyim dedim. Aynı kulvarda olmakla beraber ilk albümün gücüne erişemediği gerçeğini de bir kenarda tutarsak albüm dinledikçe açılıyor saçılıyor güzelleşiyor, şuh edasıyla dinleyeni kendinden geçiriyor. Grubun özellikle klasik post-rock beste gidişatını arada bir de olsa tersyüz etmesi, beklenmedik atılımları şarkının her bir tarafına giydirebilmesi, normalde rahatsız edici glitch gibi elektronik efektleri müziğine ustalıkla yedirebilmesi, hızlı ritimleri kısacası math rock etkisi sayesinde dinlerken kendimi daha canlı, yaşıyor hissediyorum. Piyano melodik olarak kayıtta yumuşatıcı bir etkide bulunarak bateriyi dengeliyor. Bu dengeleme işini süreyi çok da uzatmayarak da sağlıyorlar. Neticede o kadar şey dönmesine rağmen insanı yormayan bir iş ortaya çıkıyor. Öyle işte.
7,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder