Dinlemenin bunalttığı diğer depresif black metal gruplarının aksine diri diri toprağa gömmüyor ama bir Karacaahmet'in kapısına kadar getirip bırakmasını da biliyor. Daha doğrusu dinleyeni götürdükleri yer ziyadesiyle kirli izbe bir morga benziyor. Çarpık ve modern... Bu biricik albümleriyle sahnelerden kısa sürede çekilen amerikalı black metal grubu kült olma statüsüne de bu kısa sürede ulaşmış. Bu başarıyı daha çok alt-metinde aramak lazım. Bugüne damgasını vuran atmosferik sludge, post metal, hardcore, doom benzeri bir soundun izlerini de ayrıca duymak mümkün. Ama bu alt dalga süreksiz bir şekilde albüme yansıyor. Direkt bu türlerden etkilenim değil söz konusu olan, zamanın ekstrem ruhu özümsenince dolaylı bir bağ kurulumu gerçekleşiyor. O kadar kendiliğinden ki. Bu sayede 15 sene sonrasında bile aynı keyifle, rahatsızlıkla mı desek, kendisini dinletiyor. Hemfikir olduğum bazı eleştiriler mevcut elbet. Uzun mu uzun, dağınık mı dağınık, gereksiz tekrarlar da var, riff ise pek yok. Fakat ne bileyim başka bir niyetle dinlemelisiniz bunu, duruşu tavrı ruhu için misal.
8,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder