Albümün hemen başlarındaki şık Healah Dancing'den sonra (intro Preface ve hemen ardından gelen, asansörde çalan melodilerden esinlenip bestelenmiş ayrıksı bir sounda sahip Elevator Song'u es geçigeçiveriyorum) ne kadar kendimi zorlasam da aklımın dağılmasını engelleyemediğim, konsantrasyon bozucu bir biçem sergiliyor bu kayıt. Düşüncelere dalıyor, Rodin'in heykeline dönüşüveriyorum. Hemen akla arka fonu olarak çok güzel cümlesi geliyor. Çok da başvurmamak lazım bu klişe cümleye. Sonuçta müziği duymayacaksak, dinlemeyeceksek, kimileri eğlenmeyecekse, dans etmeyecekse, kafa sallamayacaksa, aşkına hasretine nefretine meze yapmayacaksa müzik ne için var? Arka fonda unutulmak için mi? Aslında bu tanımın ima ettiği şeylerden biri huzurlu bir dinleti sunuyor olması. O açıdan da sorunsuz diyemem. Piyano ve keman eşliğinde modern bir klasik dinletisi Healah Dancing ve daha da fazlasıyla Earnestly Yours ile akılda yer tutabiliyor. Daha fazlası ise pek yok.
6,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder