Colour Haze - To the Highest Gods We Know (2014)

Bugüne kadar gittiğim tatillerde ihtiyaç duyduğum anlarda otellerin pansiyonların vayları fileri beni yarı yolda bırakmadı. Bu sefer tatilde dizi-film izleyeceğim diye karar verdiğim anda ise ne Turunç ne de Marmaris yüzümü güldürdü. Eşek yükü gibi taşıyorum mereti yanımda. Ama neyse bin bir zorluk bu albüm hakkında bir kaç şey yazabiliyorum, klimalı otel odasından.
Bu aralar bayağı sayke-stoner tınılarında gitar müziği denk geldi. Kötü de olmadı hani. Bunlardan biri Colour Haze stoner sayke rock alemlerinde başarılı bir grup. Her albümünde ufak tefek değişiklikler yapıyor ve genelde de iyi işliyor bu rütuşlar. Albümün ilk iki şarkısı klasik normları takip ediyor. Özellikle Circles'a aklımdan güzel bir youtube klibi bile düşündüm. Söylemeyeceğim ama. Yalnız vokalin çatallaştığı bazı anlar çirkinleşiyor, yapacak bir şey yok, serzenişte bulunabiliriz anca. Albüme adını veren şarkı gruptan beklediğimiz deneysel hareketlerden biri. 12 dakika süresince hispanik akustik gitar, keman vessair uyumsuz bir dansın kurbanları oluyor. Ecnebilerin deyişiyle boğayı gözünden vurmasalar da , kaşının ortasına da çakmasalar da mıhı (bu da bizim deyişimiz olsun) burun kemerini çatlatmışlar hani. Lakin o ilk dinlediğimde ruhumu sarsan etnik ağırlıklı All albümünün tadı, işte o hiç gelmeyecek.

7,50/10