Sina Akyol - Olmanın Halleri

Halk şiirinden ve tasavvufi bir halden etkilenen, sözcükleri kısıtlı kullandığı şiirleri ile kendine ait bir sesi yaratabilmiş bir şair Sina Akyol. Fazlasıyla kendine dönük bir durumun kelimelere döküldüğü bu kitapta olgunlaşmanın, durgunlaşmanın, unu eleyip eleği asmanın bir ruh halini okuyoruz. Yalnız itiraf etmek gerekirse okuyucunun kafasının şiştiği modern şiirler karşısında bu sadelik tatlı bir nefes gibi gelse de kimi zaman okuyucuyu tatmin etmenin uzağına da konumlanıyor.

SUYA

(2)

Daha saydam, daha yoğun,

daha içrek sulardaydım...

..şimdi imkansızım..kanamak

bu olsa gerek..deyip sustum,

ben susarım, sırtımı döndüm,

göğsüm bana darıldı; zaten

darılır bana göğsüm, hatta

seyran günlerinde, takmam

diye madalyamı, çünkü

vurur göğsü madalya, yalancıdır.. 

kalp onu.. kalp kepazedir

dedim.. ben derim, öpüşmek

daha sahicidir -yeter

epriyen söz eksik kalsın.

Şimdi kalk,suya gidelim,

yüzümüzü yıkayalım;içimiz

bize kederle baksın.

ÇAKIL

(1)

Sessizliği yazmak içindi

üç gün oturdum.

Baktım, bana bakan duvara;

gölgemi tanıdım.

(2)

Tosbağanın sesiydi, hayret-

etmenin sesi;

otun yeşil

gürültüsü

ağır

    yürür.

(3)

Ağaçtır, dalına yürür

-yaprağına diyordu:

'Bize rüzgar konuşur

bize cırcır böceği!'

'Islığı.. biteviye ıslığı

sessizlik, asıl.'

(4)

Olmanın sesiydi

öğrendim, nasıl:

Suya cup

diyen taşı..

dalıp derin 

içre aradım.

Bulduğum kıyı

baştan

başa

çakıl.

BAKA-

..Ruhum-

da eskidi.

Ona mera-

kile baktım.

Ona mera-

kile baktım.

Baka.

Kaldım.

DAĞ BENDE

Dağı anladım.

Çığlık derin yükselir,

orda durur dağ.

Yamacına oturdum,

eteğimi topladım.

Acı

ağır

ağır 

acır 

dedim.

KAVUŞUR

Kül dedim, kimler-

işitir?

Ateş ile su.

Onlar kavuşur.

Ağacın dalı

ağacın elbet

dalına değer,

öbür.

AĞZIM KANAR

Annemi uzak

dağa götürdüm, güzün.

Kendimle döndüm.

Ben şimdi kurtların

memesindeyim.

İZLER

Vurdum bana; izlerim

çırılçıplak sırtımda!

Bıçak değil, zincir-

değil; el kadar masum

ve hırslı; vurmak budur

vurulmak da!..Ben zaten

bitirmiştim beni..kanayan-

göğsümü de yıkayıp 

sarmıştım sarınmıştım

tertemiz patikaya!

Her şey eskir; kemiğim

kemiğime kalır, mor-

çiçektir yol bulur;

yol boyu yeşil duvar!

Dursaydım, keşke duvar-

olsaydım, taş yerine.