Vokali kafa sesine fazlasıyla tutkulu diye bir eleştiri getirmek anlamsız olacak, zira olayı bu. Maroon 5, 2. şarkıda misal Fall Out Boy, Coldplay gibi popüler gruplar akla geliyor. Sadece vokal sebebiyle değil pop-rock enerjisini bulaştırmalarından mütevellit bu benzetme. Ama canlı grup müziği icra etmelerine rağmen rock yapmıyorlar. Özellikle albümün başlarında bestelerin vokal dahil tüm üyelerin çabalarıyla birbirinden farklı yönlere savrulmaları pop soundunun bir progresif bir artsy rüzgarıyla buluşmasına sebep oluyor. Yaylıların devreye girdiği bir parça bilem var. Ama ruh bence rock. Hissediyorum vallahi. Dönüyorum dolaşıyorum vokale geliyorum. Benim için bir albümdeki en önemli şeydir çünki. Falçetto felan ama miksajda şöyle güzel bir törpülemeye ihtiyacı varmış gibi duruyor. Sadece durmuyor, gerekli. Bir de cesur arkadaş, değişik değişik şeyler yapıyor sesiyle. Kötü demiyorum vallahi de biraz daha hakimiyeti geliştirmek gerekli yani. Zevkime göre popa biraz fazla yakın durması hasletiyle çok sevdiğimi söyleyememekle beraber açılış parçası Cough Cough, Undrowned ve Don't Try gibi şarkıların kendisini keyifle dinletmesini bildiğini eklemeliyim. Biraz daha hızlı olmalı Fink atmalı, the Away Days'e varmalıyım, belki kim bilir Hot Chips'in 2015 yılı albümünü de yetiştiririm.
6,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder