Hükümete ekonomik çıkar sebebiyle ki gönülden olsa gam yemem, göbekten bağlı olmasının ezikliği altında Soma katliamı karşısında kendi vicdanlarını temizlemeye prodüksiyon şirketleri vasıtasıyla One Love'ı alet eden Doğuş Holding zihniyetine (ki devletin sorumluların tüm mal varlığına el koyup her şeyi mağdurların ailelerine tahsis etmesi gerekirken devlet kanalı vasıtasıyla başlatılan yardım kampanyaları sefaletine ne demeli?) ya da doğuyu batı aracılığıyla bir kez daha keşfederken Omar Souleyman gibi gaydırık guyduruk isimlendirme tercihinde ısrara giydirme pozlarına bürünmüş bir huysuz adam formatında bu mevzuları üstüne basa basa dillendirecekken, amaaaan boş ver deyiverdim gayri. Ölümlü dünya! İşte Suriye'li düğün şarkıcısı Ömer Süleyman'ın performansından sonraki halim. Bi o yana kıvır, bi bu yana, halay başı burma burma... Ulen, eş dostun düğününden kaçmak için bin bir mazeret uyduran, hakeza katıldığında da oyun alanının en uzağındaki masalarda saklanıp görülme ihtimali karşısında kuul durup caka satan gençlik! Gördük halinizi hepimiz, bu kayıtları, videoları izleyen annelerinize kendinizi nasıl savunacaksınız, meraklar içindeyim. Performans iyiydi hakikaten. Hatta kendimi tutamadım, 2011'deki Glasgosmlasgos festivalindeki kaydı da yuğtupda izledim. Bizimkisi yeni ve popülist şarkıların setliste eklenmesiyle daha bi iyiydi. Tabi Ömer Süleyman'ın arkasında hakkı bir miktar yenen kapı gibi bir klavyeci arkadaş bulunuyor. Düğün şarkılarını kimi zaman darbukaya kimi zaman basa kimi zaman zurnaya bağlayarak tekno hızıyla güncelleyen bu arkadaş çok zeki. Kulağı da biraz açık, dünyada ne olup bitiyor anlamında. Çakkıdı çakkıdı yani. Bası da körükle pistler titresin. Şukela. Bubituzak sahnedeyken bitse de Ömer amcayı dinlesek modunda olduğum için hakkaniyetle değerlendiremeyeceğim. Türk işi ska rock gibi bir şeyler geldi kulağıma.Ya ben biraz daha ince bir şeyler beklemekteyim yerli rock gruplarından ya da grup çok iyi değildi. İyi nedir kötü nedir? Bilemedim.
Mogwai konseri de iyiydi. Bir kere performans sergileyen gruplardan bağımsız olarak post-rock türünün konserlere çok yakıştığını düşünüyorum. Grubu sadece birkaç belki üç, hatırlayamadım şimdi, albümünü dinlemiş biri olarak sergilenen çeşitlilik beni fazlasıyla memnun etti. Üç beş post-rock albümü dinlediyseniz eğer, belli bir süre sonra reverblü titrek gitar işi ve hep aynı gitar tonları sıkmaya başlamıştır. Bu noktada baterinin nasıl şarkıların, teknikten bağımsız konuşuyorum, iskeletini oluşturmada önemli bir görev üstlendiğine de tanık olma fırsatı yakalıyoruz. Bi ara Berlin'e kadar uzadım. Vışş alan hıncahınç dolu. Modeselektor ortalığı yıkıp geçiriyor. Hemen ayrıldım oradan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder