Yeni bir Love Supreme arayışı içinde sanatçının son albümlerine göz atıyor kulak veriyorum. Heyhat! Nafile! Coltrane'in saksafonu ile albüme katkıda bulunan diğer müzisyenlerin enstrümanları arasında dengesizlik göze çarpıyor. Daha doğrusu diğer dinlediğim tek tük caz yapıtlarında her müzisyenin solosu olur kendi hünerini gösterirdi. Burada ağırlık deli ve hızlı soloları ile saksafonda. Elbette oranlardan bahsediyorum, kontrbas ve piyanonun birlikte takıldığı pasajlar da hiç az değil.
Hareketli ritmik bestelerin hakim oluğu albümde bu aralarda istediğim sofistike atmosfere sadece Naima isimli parça biraz yaklaşabiliyor. O da tekrarcı ve bana göre sıradan melodisi ile etkileyici bir konuma gelemiyor. Sanki albüm klasik cazla free emprovize caz arasında bir geçişi ifade ediyor gibi. Zira sallıyor da olabilirim. Sonuçta bu türe aşina olmayan biri olarak her cazcının yere göğe sığdıramadığı albümler hakkında kendi fikirlerimi söylüyorum, yanlış varsa da benim.
7,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder