Satyricon her albümüyle farklı şeyler deniyor. Ve magnum opus olarak nitelendirilen bu kayıtları eski amatör ruhun geri kaldığının bir göstergesi. Tam anlamıyla soğuk vokaller eşliğinde melodik etkilenimleri kaybetmemekle beraber hesaplanmış ölçülmüş tanımsal ifade ile bir BLACK METAL albümü. İkinci şarkıda modern blackçilerin haşır neşir olduğu uyumsuz gitar sesini kısa bir an bile duymak mümkün. Ama hemen ardından grubu tanımama vesile olan hayli melodik epik efsane şarkıları Mother North'u duymak şaşırtmamalı. Şu ana kadar grup kayıtlarında bütünüyle tutarlılığı sağlayamamış olsalar da en fazla yaklaşmış oldukları yapıtları bu olsa gerek. Şöyle bir kaç adım geride durup baktığımda ise o kuul tavır ve duruşu bir kenara bırakırsam çok da heyecanlanmadığımı söyleyebilirim. Belki de daha pis olsun, çürümüş toprak koksun istiyorum.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder