Yeni nesil indie rock gruplarımızdan biri de Yok Öyle Kararlı Şeyler. İşin güzel tarafı Sakin olsun, Büyük Ev Ablukada ya da Yüzyüze Konuşuruz, hiçbiri birbirine benzemiyor, elbette yakınlar ama birbirlerini taklit ediyorlar demek de haksızlık olur. Geçen sene profesyonel anlamda ilk, kronolojik olarak ikinci albümlerini çıkaran grup ilk kayıtlarını, okuduğumuz kadarıyla ev kaydı olmasına rağmen ve aralarında kalite anlamında farklılıklar göze pardon kulağa çarpsa da gayet iyiler, bu dijital üründe toplamışlardı. Röportajlarda felan bahsedilen gibi mütevazi bir rock yapmaları gereğinde gitarın tellerine basmadıkları anlamına gelmiyor. Türün özelliği olduğu gibi, evet üç beş gruptan oluşsa bile artık böyle bir tür var da ismini kim koyacak bilmiyorum, sözler rahat, gündelik, sereserpe. Vokali çok sevilesi olmakla birlikte şarkılara hakim olan genel tutarsızlık sıkıntısından o da muzdarip. Eğlenceli, dans rock tınıları (Tanısan İyi Çocuk), oradan Seksendört'ü hafiften andıran bir ağlakımsı rock yerelliği (ağlak demiyorum dikkat! ve malzeme-niyet ekseninde olabilecek en şık versiyon: Evde Ekmek Yok ve Nefret Söylemi nakaratı ki şarkı rejim bozan cinsinden şekerpare ) ve yetmişler nostaljisi (Armut'taki ki albümün en iyi kayıtlarından biri keyboard sololar) az biraz psyche (Keyif Düğünü eh biraz)'ye değişen bir çeşitlilik hakim albüme. Vokal de bukalemun gibi bu alt-ayrımlar arasında renk değiştirebiliyor. Diğer yandan şarkılar düzenleme açısından hiç de öyle amatör değil, oturmuş bir düzen içinde adım sayıyor. Daha fazla nasıl zenginleştirilebilir, bilmiyorum. Ancak sound olarak kendilerini bulmaları şart. Böyle keyif verseler bile ki öyle, bu da bir gerçek.
8,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder