RETRO: Dio - The Last in Line (1984)

Bundan daha fazla seviyor olmam lazımdı. Bu sıcaklar, bu kaos, insanlığın zavallılığı, bu yorgunluk, bu inanç yitimi. Herkes çirkin. Hiç bir şey dikkate alınacak kadar sabit değil. Üzerimde yürüdüğüm yol, hesaplamalara boğuldum bilgisayar, incelediğim evraklar, yediğim yemek içtiğim su.
Müzikal olarak hard rock ile bir kaç adım süren bir dansa tutuşmuş durumda Dio bu albüm vasıtasıyla. Hırçın ve fevkalade vokal gittikçe etkisini hissettiren melodilerle de tezat oluşturmuyor ilginç bir şekilde. Yine de bu kadar yavaşlayıp ehlileşmesine gerek yoktu diye düşünüyorum.

7,75+/10