Yoğunlaştırılmış post rock anlamında post metal yapan derinlerde hafif sludge ritimlerinin de göze çarptığı bir müzik yapıyor grup. Bu dördüncü albümleri, sürpriz değil albümün ismine bakarsak. Albümün ilk yarısı oldukça standart ilerlerken sonlara doğru rütuş inceliğinde bazı farklılıklara kapı açılıyor, keman trompet ve gitar efektleri gibi. Diğer yandan gitar ağırlıklı sözsüz tarzın hakimiyeti Long Distance Calling'i hatırlatmadı değil. Orjinallik ve parçaların kendi içindeki partisyon ve bölümler arasındaki geçişlerinde sıkıntı yaşayıp yaşatsalar da sıkı performans Qarqom, Belenos gibi uzunca şarkıları ayakta tutuyor, en azından kreşendoları hissedememezlik noktasına düşmüyorsunuz. Albümün en ağır dakikalarını ise Kitsune'nin son bölümlerinde ortadoğu ezgilerini dinlerken yaşıyoruz. Hani, bende bir sınır vardır buraya da sekiz rakamı ile yansır, her ne kadar değişik ortamda dinlesem de orayı bir türlü aştıramadım, en iyi haliyle tam dibinde kalıp kalıveriyor.
7,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder