Ufak çapta efsaneleşen bu albümü dinlemeye başladığımda ilk dikkatimi çeken soundun tam da indie rock diye tabir edilen türün birebir bizim topraklarımıza ki bu toprakların havasını suyunu arabeskleştirip istismar etmeden, uyarlanmış hali ile karşılaşmış olmam. Ki albümün bu mevcut karakteri eseri Türk rock tarihinde unutulmazlar içine dahil ediyor zaten. Her ne kadar mıymıy bir versiyonu takip etmeyip yeri geldiğinde cazırtıyı esirgemeselerde dinleyiciden işte tam da indie rock kulvarında koşturmaları sebebiyle bende bir yerden öteye gidemiyorlar. Yolda bir kaya var ve bu türde terennüm eden gruplar o kayayı kımıldatacak güçte değil. Başkasında o kaya bir misket olur, o da beni ırgalamaz. Tıpkı diğer türdaşları gibi, yurtdışında olur bunlar genelde, albümde hatta şarkılar içinde dahi bir yüksek gerilimi idare edememe sorunu yaşarlar. Şarkının içinde bir ya da bir kaç bölüm, solosu ya da vokal performansı, nakaratı, bir rif parlaması felan çok iyidir ama şarkının yüzü vasata dönüktür gibi...Ayrıca sözler de önemlidir zira. İsminin tersine albümün soundu bir miktar huzursuz bir tat barındırıyor. Albümü dinler dinlemez ve defalarca dinlemenin ardından aşka düştüğüm parça ise Bu Defa oluyor. Müteveffa grubun tek yaratısı.
7,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder