Cazın gitar versiyonunu daha önce dinlememiştim. Tam bir cahillik nezdimde. Gayet şık oluyormuş doğrusu. Grant Green her ne kadar gitarını tıngırdatıyorsa da diğer enstrümanlar, piyano ve saksafon gibi, ile uyum ve dengeyi sağlamış görünüyor. Özellikle başlangıç şarkısı Idle Moments isminin işaret ettiği gibi mood dakikalar sunuyor. Hani işten yorgun argın dönüp tül perde gibi salınan bir müzik canınız çeker ya, işte öyle. Diğer şarkılar ki Jean De Fleur ve Django ile benim versiyonumda yer alan bu şarkıların alternatif yorumları, bir de Nomad oluyorlar, o kadar aheste ilerlemese de acayip çılgın bir tempo vessair beklenmemeli. Bir yandan canlı zinde bir dinleti sunarken diğer yandan da arka fon müziği olarak çok güzel işliyor bu besteler. Uzun lafın özeti derslere gömülmüşseniz , ev işi ile meşgulseniz ya da gecenin 11'i eve iş getirip çalışıyorsanız ve orada kalmayıp bir tam gün süren bir tatilde misal yarın, incelemesi mesai saati kadar sürecek kucak dolusu evrakla birlikte bir cafeye (kaaribuuu der biri), çünkü evde disipline olmak çok zordur, kapanmayı hayal ediyorsanız ve üstelik bunla keyiflenerek ertesi güne beklettiğiniz ve bu yüzden aciliyet kazanmış çok acil işlere nihayet vakit ayırabileceğinizden ümitliyseniz, işte bu müzik arkada çok güzel akıp gidiyor. Evet içimden gapitalik düzene sövüyorum. Dikkatli dinlediğinizde ise Ketih Jarreth gibi ama onun kadar apartmayan mırıldanmaları duymak da mümkün. Son olarak o duyduğunuz ilginç ses vibrafona ait.
8.0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder