Grubu metalik kökeninden dolayı değil de ortadoğu ezgilerini farklı bir bakış açısıyla ele almaları sebebiyle dinlememden ötürü metali hemen hemen bütünüyle terketmeleri beni şu kadar, işaret parmağının ucunu gösteriyorum bir yandan, enterese etmiyor. Ama özellikle yaylı düzenlemelerinde bir arabesk fantazi etkisinin ağır bastığını görmek , hatta bir kaç şarkının başında ne dinlediğimi unuttum, işte bu rahatsız edici. (ki onlardan bir tanesi tüyler ürpertici bir seyirle görüntüyü çok güzel bir şekilde kurtarıyor: Through Fire and Water) Folklorik şarkıları bir çeşni ya da geçiş aracı olarak kullanmayı da zaten bir önceki albümde arkada bırakmışlardı. Şimdi albüme ağırlığını veren tamamiyle bu tarz besteler. Diğer yandan hepimiz kardeşiz, hepimiz aslında biriz mesajının ağırlığı basit bir saflık ve naifliğin ötesine geçmiyor artık. Farklılık içinde aynı değil miyiz? Farklılıklarımızla bir arada yaşamayı öğrenmemiz gerekmiyor mu? Niye bu tekleştirme çabaları? Bu kadar eleştirmem aslında grubun güzel iş çıkarmadığı anlamına gelmiyor. Elbette yıllardır sahada olmanın avantajlarını gayet şık bir şekilde kullanmasını biliyorlar. Bir kaç şarkıdaki senfonik düzenlemeler ile farklı bir yüzlerini de göstermesini bildikleri gibi. Bu noktadan sonra nereye gideceklerini merak ediyorum doğrusu. Yoksa bu ara bölge onları yeterince tatmin ediyor mu?
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder