Garip bir brit-pop grubu bu. Karizmatik ve ahlamaları ohlamaları biraz aşırıya kaçsa da güya bunlar vasıtasıyla daha bi seksi Jarvis Cocker öncülüğündeki grup 70'lerin sonuna kadar uzanan geçmişi ile türe 80'lerin new wave ve David Bowie tarzı rock havalarını taşıyarak apayrı bir vizyon çiziyor. Uzun lafın kısası Brit'in pop kısmı biraz daha ağırlıklı hatta ve hatta dans-rock tabirini kullanırsak yanlış bile olmayacak. Sözler ise kuru bir mizah anlayışıyla klasik İngiliz gençliği, nükteli trajik gözlemler, alkol, seksten ibaret aşk meşk ilişkileri vessair etrafında dönüyor. En başta gitar tonu ve keyboard şarkılara can kan katıyor. Altyapısı hayli zengin olan parçalar tarifi zor bir soundla zenginlik katıyor. Ve bunu albümün aslı ilk cd de değil bonus cd'de de başarmaya devam ediyorlar. Bu albüme 2 saate yakın süren çift CD'lik hacmiyle alışabilmek biraz yorucuydu. Aslen hatalarımdan ders çıkarmayı reddeden biri olarak yine çift albümden oluşan Symphony X, Grouper ve Blade Runner albümlerini yakın dönem dinleme listeme almamı engellemedi tabi bu zorluk. Nerde kalmıştık, evet ilk albümdeki şarkıların hemen hemen hepsi kendine has bir çekiciliğe sahip. İsim saymaya hiç gerek yok. Acrylic Afternoons, Lipgloss, Have You Seen Her Lately?, Do You Remember The First Time (i will survive , değil mi bu?), She's A Lady, Happy Endings. Evet, saydım bile. O kadar geniş bir çeşitlilik sunuyor ki bu şarkılar dinlerken Cure'dan Smiths'e, Blur'e değişik gruplar aklıma gelmiyor değil. İngiliz müziğine vakıf olsam, demek ki nice grubun ek olarak ismini sayacağım. Daha çok EP'lerdeki parçaları içeren ikincisinde ise Frigthened, Streetlights, You're A Nightmare, Space daha bi hoşlandığım şarkılar oldu. Popüler müziğin gidebileceği son noktalardan biri. Işınla beni Scotty! P U L P F R A C T I O N
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder