Klasik müziği akustik gitar ile birleştirmek deyince yüreciğiniz hopluyor değil mi? Sakinleşin biraz, zira sonuç hiç de beklentileri karşılayamıyor. Anladığım kadarıyla zaten gitara yönelik bestelere imza atan İspanyol ve ismi üstünde Akdenizli bestekarlara daha çok yer verilen albüm çalması hiç de kolay olmayan parçalar içeriyor. Bu noktada bir itirazım yok, genç sanatçının ellerinden dökülen nağmelerin teknik becerisini eleştiremiyoruz dahi. Bir kaç yerde hiç müzik yapmaktan anlamama rağmen, evet burada yazdıklarım kritik değil başta söylemiştim, yaw bunu nasıl çalıyor bu adam diye hayretlere büründüğüm oldu. Ama işin bir de Akdeniz dedik, klasik gitar dedik, romantizm boyutu var. İşte orada biraz eksik kalıyor. Bunun sebebi de biraz renkli, ki misal orkestrasyon desteği aldığı Spanish Romance'da olduğu gibi, düzenlemelerin eksikliğinden, biraz albümün derleme olmasından kaynaklı bütünlük sorunundan kaynaklanıyor. Bir de tabi klasik müzik olmasından kaynaklı entellektüellik meselesi. Şunları yazdığım sırada son dinlememde aldığım keyfi bir kez daha arttıran bir yöntem keşfettim aslında. Volümü arttırmak o da. Bayağı bayağı yükseltmekten bahsediyorum ki normalde müziği kısık dinlerim ben. Bununla birlikte uygun kombinasyonun yakalandığı, duyguların zıpladığı parçalar da yok değil. Albeniz'in İspanyol Suitinden 5. parça, anonim Spanish Romance, Carlo Domeniconi'nin Koyunbaba suiti (Türkiye'de bir süre kaldığı Koyunbaba ismindeki bir pansiyonda yazdığı iddia ediliyor), Theodorakis'in Epitaphios isimli çalışmasından 4. parça ve Granados'un İspanyol Dansları'ndan 5 nolu parça gibi.
7,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder