İçlerinde en etkileyici sese sahip olan ve tabi ki en şirineleri Lauryn Hill'in değil de diğerlerinin müziğe devam etmeleri şaşırtıcı. Hatta Wyclef Jean Haiti başkanlığına aday bile olmuştu hatırladığım kadarıyla. İşte bu ekip 90'ları kasıp kavuran bir albüm kaydettiler. Kök olarak reggae ve biraz da soul üzerine gangster soslu hip hop gibi bir şey. Her ne kadar Killing Me Softly gibi ön vitrinlik şarkıları ki aslında cover, bize böyle kırılgan şairane bir eser izlenimi verse de özellikle sözlerde somutlanan bir sertlik mevcut. Bu da doğaldır ki göçmen çocuklar bunlar. Lauryn hariç ama o da sonradan abd piyasasında yarattığı ufak tefek skandallarla pek tekin bir karakter çizmiyor. Hristiyanlığa takılmış ablası, kült kabilinden. Neyse, bu kadar dedikodu yeter. Radyoların playlistlerinde vakti zamanında sıkça yer alan, kral Fu-Gee-La, Ready or Not, Killing Me Softly, No Woman No Cry (yorumu) gibi şarkıların dışında popüler ve benim gibi pek de rap ile arası iyi olmayan kişilere alternatif sesler sunamıyor albüm, belki How Many Mics hariç. Hele ara konuşmalar can sıkıyor. Ancak işin erbabı hip ve de hopçuların ise müzikal arşivlerinde büyük bir yer tuttuğuna eminim bu albümün.
8,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder