Bugünlerde Nobel ödülü dolayısıyla sıkça adı anılır olan ve ödüle karşı tutumuyla kafada soru işaretleri doğmasının müsebbibi ya habibi Bob Dylan'ın efsanevi albümlerinden biri. İşçinin köylünün yetimin fukaranı ipsizin sapsızın küçük insanların hikayesinin anlatıldığı, sound olarak da blues çeşnisinin folk ve rock ile harmanlandığı bir kayıt bu. Lafı geçmişken bluesy altyapıdaki kulak verilince daha bi farkına varılan incelikler pek ala, pek hoş, piyano ya da gitar kısacık soloya ya da harmoniye uğradığında içiniz eriyor. Şarkılar folk country türünün yinelemeci ölçüsünü çoğunlukla takip ediyor. Olağandır ki tüm dünyada halk şarkıları tekrar eden bölümlerle ilerler. Diğer yandan şarkıların hepsinin bir öykü aktardığını düşünürsek bu durum daha da normaldir, az normal gibi bir şey olabilir mi gibi soruları aklıma getirdim şimdi. Yine de insanlık her ne kadar evrensel değerlere sahip olsa da, söylediği şarkıları ve öykülerini anlayabiliriz ama benimsemek?, biraz hipster öykünmesi olur. Bob Dylan amerika'nın hikayesini anlatıyor, Aşık Veysel tamam bu biraz densiz bir karşılaştırma oldu, Neşet Ertaş ise bizimkini. Dolayısıyla çok da abartmamak lazım. Not 1. Son şarkıdaki akustik gitar ne güzel akıyor. Not 2. Bob Dylan'ın Like A Rolling Stones versiyonu sanırım en iyisi. Not 3. Albüme adını veren şarkıda Bugs Bunny çizgi dizilerinin hakkı yenmiş mazlum çakal karakterindeki gibi niye bir ses efekti var? Neden yani?
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder