Albümü Thursday başlatıyor ve dört şarkı boyunca ses veriyor. İlk şarkı punk köklerin güçlü olduğu bir parçayken devamındaki kayıtta post rock kalıpları ağır basıyor. Bu geçişi biraz dengesiz buldum. Takip eden parça ise kısa sürede melodik punk kıvamında ilerleyip ilginç, daha doğrusu ilgi çekici bir hale bürünüyor. Son şarkıda da ikiye geri dönüyoruz, shoegaze etkileri de hissedilmekte. En iyi yanı Envy'a bağlanırken güzel bir uyum sergilemesi. Grubu ilk kez dinleyen biri olarak benim kafam karıştı. Karar verebilmek için uzunçalar bir kayıtlarını dinlemek elzem. Bununla birlikte grubun fanlarının, bu ortak albümün grubun bestelediği en iyi şarkıları içerdiğine dair değerlendirmeleri var, ilgilenenlere duyurulur. Envy'ımız ise son üçlüde yer buluyor. İlk şarkı Japonca bir sohbet havasında ilerlerken altta romantik ezgiler eşlik ediyor. Perküsyon yerine glitch tarzı bir elektronik (Thom Yorke da sever böyle işleri) beat sızım sızım sızlamakta. Kreşendosu ise oldukça centilmence ilerliyor. Yalnız vardığı noktadaki vokal kısmı kendini fazlasıyla tekrar etmesiyle bunaltıyor. İkinci parçada ise hiç duymadığım kadar baterist ipleri ele alıyor. Bununla birlikte grup melodik eğiliminden bir şey kaybetmiyor. Yalnız vokaldeki kendini tekrar sorunu burada da devam etmekte. Reverblerle bezeli son şarkı güzel balad yapısıyla tam Japon işi romantik dizileri hatırlatıyor. Burada vokal de kendini melodiye kaptırmadan edemiyor. Nihayetinde Envy bölümünde de öyle ahım şahım fevkaladenin fevkinde bir dinleti duyamadım.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder