Belçikalı grubun bir önceki işini gayet beğenmiştim. Her ne kadar İngiliz musikisinden, orkestra geleneğinden etkilense de kendi seslerini yaratabilmişlerdi. Tabi bu huysuz bir leydinin içime çöreklenmesinden önceydi. Kaşlarını çatarak sol elinin tersi ile kabarmış eteğinin üzerindeki tozları silkeliyor. İçlerinden birine devasa bir yüzüğün konmuş olduğu tombul parmakları böyle alalade bir işin vasıtası oldukları için muzdarip. Hah ve de hayt! Bu seneki one love bir türlü değerlenmeyen bir yatırıma benziyor. İstanbul'un taşı toprağı altın deyü bir arsa almışsınız varsayalım. Komşu semtlerde fiyatlar tavan yapmış, sizin arsanızın değeri ise hep aynı, ne iniyor ne çıkıyor. Bir pazar gününü bu kadro için harcasam mı? Sonra sancaklara tepelere nasıl gideceğim? Aldığım fiyata satsam alan çıkar mı? Yetmişbeş, hadi bir umut... Sanmam. Olta attım denize...
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder