Epik heavy metal diye de bir şey var yani. Sounduyla konusu konseptiyle. Ağırlaştığı hal ile geleneksel dooma, hızlanıp sertleştiği haliyle de power metal dinleyicine hitap edilen bu çalışma da buna tipik bir örnek. Aslında öyle muhteşem, infial yaratan bir şey yok ortada. Sadece grup elemanları , herbirkesler görevlerini layıkıyla yerine getiriyorlar, görev bildikleri müziği... Sonuçta da dinlemesi keyifli bir yapıt ortaya çıkıyor. Tipik arkaik prodüksiyon yanında pamuk helva tonunda vokalin katkısı göz ardı edilemez. Başlardaki hece hece söyleme tekniğinde neyse ki ısrarcı olmuyor. Diğer yandan grubun beyni kim diye sorarsanız albümde diğer öne çıkan öğeye bakmak yeterli yani gitariste. Albüm aynı zamanda bazı aksaklıklarla da malül. Şarkıların gereğinden fazla uzayarak kendini kendi içinde tekrar eder hale düşürmesi, albümün atmosfer olarak enerjik bir kopuş, bir coşuş anından yoksun olması ve epik mitolojik kisve altında hristiyan teolojisine dayanmakla kalmayıp apaçık bariz emperyalist-militarist şarkı sözleri. Bir şarkının sonuna ekledikleri ve bir bayanın seslendirdiği Arapça ya da Farsça vokal harmonisinin albümün genel havasından ayrı hatta zıt durmasıyla yarattığı pozitif anlamda o kısa etkinin de ideolojik olarak aksettirdiği çelişki manidar.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder