Hayal kırıklığı yaşattığı demek büyük bir haksızlık olur. Sadece ilk duyduğunda illaki bünyede kaynaklanan heyecanı ki pek çok grup da bunu bile yaşayamıyorsunuz, devam ettiremeyiş, genel olarak Fiction ile We Are the Void'deki ağır, hüzne kayan atmosferi devam ettirirken çarpıcı parça yazımındaki aksaklıkların sürmesi, albümü özümseyebilmek için harcanması gereken zaman gibi etkenler... TDK sözlüğündeki tanımın birebir aynısı değil ama bir nevi hayal kırıklığı gibi oldu buyaw bu spesifik örnekte. Aslında lezziz The Silence in Between gibi hareketli bir örnekle grup orta dönemine de göz kırpıyor son albümünde. Ancak gotik efekt ve clean ki gerçekten beğeniyorum, vokal destekli Uniformity'de güzel bir fırsatın iyi değerlendirilemediğini görüyoruz. Ha keza balad ağırlıklı aşmış bir parçaya da rastlayamıyoruz çalışmada. What Only You Know, State of Trust ile gelmeyin, kovalarım. Diğer yandan albümü temsil eden şarkıyı giriş şarkısı For Broken Words olarak seçmekte bir mahzur yok. Solosu ve rifiyle harcanan parçalardan biri de bonus olarak albümde kendine yer bulabilen Immemorial. Ayrıca artık geleneksel hal aldığı kadarıyla, örneğimizi de verelim None Becoming, grubun bir önceki başarılı işlerini tekrar ettiğini ve bu tekrar durumunun maalesef dinleyiciden aynı tepkileri toplayamayacağını belirtelim. Son döneme ağırlık verilen bir saati aşkın konser kaydı açıkcası albümün kendisinden daha keyifli ve hiperaktif bir deneyim sunuyor. Bu bonus CD'yi katmazsak eğer değerlendirmem şudur efendim.
7,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder