Thom Yorke kendi solo projesini nedense başka bir isim altında devam ettiriyor. Mümkün olduğunca takip etmeye çalıştığım bu garip sanatçının son çalışması artık açık açık glitch diye adlandırılınca bir acaba demiştim. Bip bip gcik gcuk sinir bozucu elektronik sesleri simgeliyor bu terim biliyorsunuz. Fakat dinleyince gönül rahatlığıyla farkına varıyoruz ki Thom Yorke vokalini neredeyse enstrümanvari bir kullanıma sokarak sözlerin işaret ettiğinin tersine rahatlatıcı bir ambiyansa mahkum ediyor insanı. En azından ben nice saatlerimi bu albümü dinlerken uyuyarak geçirdim. Huzurlu olmasa da ona yakındı hissettiklerim. Halbuki şarkıların sözleri öyle değil. Hatta ince detay bakarsanız vokalin sözleri betimlemek uğruna falçettodan falçettoya söyleme tarzında ufak değişikliklere gittiğini göreceksiniz. İşte bunu modern şarkıcılar pek yapmıyor. Yapsa da olayın agresyon yönüne abartı bir ağırlık veriyorlar. Burada ise poetika notalara dökülüyor. Tabi ki bu şiirselliğin kalitesi hakkında laf söylemek bana düşmez. Düşer, düşer, muhteşem değil bi kere. Yine de öyle bir şeyler var. Başkaları albümü o kadar tutmasa da başlangıç şarkısı Before Your Very Eyes ile umutkar olmamak için bir sebep bulamıyorum. Default, Dropped ile Judge Jury and Executioner da beni doğruluyor. Basbayağı totoloji. Üstelik bas ritimleri de bu albüme çok yakışıyor. Daha fazla kullanması dileğiyle.
Not: bir şarkıda Björk birinde de Smashing Pumpkins hatırıma geldi vallahi.
7,50-/10
While my heart keeps returning
I am lost, I am weightless
With my arms by my side
I am hope, I can break this
I am rust, I am waiting
I am here, I am weightless
I am rust, rust
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder