Holden Caulfield, seni tanıma fırsatını yeni yakaladığım için gerçekten özür diliyorum. Doğrusu sana bittim. Valla sahtekarlık yapmıyorum Bi dinle çocuğum, bak küfretme şimdi, ayıp...
Nasıl arabeskin kralları belliyse, Orhan, Müslüm ve Ferdi babalar, flamenkonun da baba isimleri belli. En babası sanırım Paco de Lucia. En baba albüm de bu olsa gerek. Belki yerelliği ve tarihselliğinden olsa gerek şu an dinlediğinizde aynı etkiyi yaratmadığnı görüp hayal kırıklığı yaşayabilirsiniz. Yapılan iş biraz yüzeysel mi kalıyor ne? Flamenko denince akla gelen ihtirastan kudurmuş dans eden çiftlerin çat çat topuk sesleri, alkışlar ve çığlıklar, işte bunlar bizim buralara gelen vapurdan inmeyen yolcular oluyor. Yine de ilk üç şarkı eğlence anlamında bir şeyler sunmuyor değil. Biraz da albümün sırf enstrümental olması bu olumsuz etkiyi uyandırıyor, kim bilir? Ne kararsız bir yazı oldu bu yafu.
7,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder