Yine ters köşeye yatırdı grup. Ethereal tarzda ambiyans içinde bir müziğe evrileceklerini düşünürken anaakım bir çigiye yaklaşmışlar. Atmosferin tonları aşağı çekilmiş, bayan vokale gereğinden fazla ağırlık verilmiş, drama azalmış. Senfonik öğe özellikle The Storm Before the Calm'da çok iyi kullanılsa da deneysel intronun uzunluğu çok büyük bir handikap oluşturuyor. Beselerde bunun gibi hep bir eksiklik hissediliyor. Kısacası hikaye artık apaçık progresif rock kulvarında gelişiyor. Bu kadar anlattığım şey, en azından çoğu kulağa olumlu gelse de ortaya çıkan iş o kadar da etkileyici değil. Duygusallık ve kreşendolar hem beste hem prodüksiyon yüzünden suni. Eski tarzlarının yavan bir gölgesi. Sözler nötr, meyhane havası yok. Alümü tek seferde dinleyebilmek için çaba sarfetmek gerekiyor. Çetele tutar gibi yaklaşınca albüme bu yok şu yok şu zayıf bu yetersiz bu gereğinden fazla gibi kırmızı olmamış tikleri doldurmaktan alıkoyamıyorum kendimi. Ancak defalarca dinleyerek negatif tepkimi dindirebildim. Kızgınlığımı doyurabildim. Bununla birlikte sanal alemde albümü yere göğe sığdıramayanlar da bol miktarda mevcut. Bu kişilerin grubu eskiden beri takip edenler olduğunu zannetmiyorum. Çünkü biz en amiyane tabirile grubun arabeskliğini seviyorduk.
6,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder