Neurosis, Isis gibi gruplar arasında en az dikkatimi çeken Pelican olmuştu. İlk dinlediğim EP'leri de beni o kadar sarmamıştı. Daha doğrusu biraz tatsız bulmuştum. Bu 2. ful albümleri de yine kolay bir dinleme sunmuyor. Popülerliğe, şablona teslim olmayarak klişelerin dışına konumlanıyor. Her
zorda olduğu gibi keşfettikçe ehl-i keyif insanı oluyorsunuz. Özellikle ilk üç şarkı, başta March to the Sea olmak üzere, dikkatleri celp ediyor. Acayip orjinal işlere bulaşmamakla birlikte post rock/post metal arasında ince bir ayar tutturmuş gittikleri bu yolculuk bu ay sonunda İstanbul semalarında bir mola verecek. Bekliyoruz.
8,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder