Can-ı gönülden zombi olup dirilmesini istediğim bir Radar Live enstantanesi esnasında şanseseri duyup bu ne olaki diye kulak kabartmak zorunda hissettiğim, ve her ters giden işim gibi konserlerinin son 10 dakikası ile sınırlıydı bu kabartışım ve tabi ki ilk Radar Live'im de son olandı, performansları , kısacık süresine rağmen hem beni post-rock türüne hem de grubun kayıtlı işlerine yönlendirmeye yetmişti. Kayıtlı dediysem demo, internet vessair. Sonra Dallas gibi dağılmalar bayılmalar, yeniden kurulumlar neticesinde 10 yıl belki de daha uzun bir sürenin ardından ilk bandrollu böyle etiketli afilli albümlerini piyasaya sürdüler. Naturlich, kayıt eski, hatmettiğimiz şarkıları içeriyor. Bir de parantez açayım, grubu Mono'ya Mogwai'ye benzetirler. Şarkıların post-rock kalıbı, tonlar, tir tir titreşen gitar felan. Aslında bir kademe farklı olduklarını hissetmişimdir hep. Biraz daha yerel, dibinde gerisinde bıraktığı deneysel rock bir tat gibi. Zaten kendileri de bunu vurgulamışlar. Bu albümün ardından tarzlarını da değiştireceklermiş. Yani aslında bu albüm buraya kadar ne yaptık abicimin elde avuçta plastik kapta somutlanmış hali. Ne kadar doğru bilmiyorum ama açılış parçası Anger Circus ya da When We Were Young görece yeni parçalarsa eğer, ki önceki demolarda yer almıyorlar, belki bu sound değişikliklerinin ipuçlarını taşıyor olabilir diye büyütecimizi çevirdiğimizde biraz daha gürültülü ve ritmik olduklarını görebiliyoruz. Ama bence yeni tazrlarını daha sonra, eğer ayakta kalabilirse duyacağız. Tekno trans kıvamında birşeyler olmasın, Tanrı'dan tek dileğim. Gelenek olageldiği gibi herkes nasıl favori parçalarını sayıyorsa ben de belirteyim efendim: Hipnotizmanın can hali Yapılabilecek Bir Şey Yoktu, Binlerce Özür, İlk Buluşma ve Platonik Aşk. Neyse, parantez de kapanacak bir yer bulur kendine artık.
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder